arkadinarepleva

Bu Blogda Ara

FISHES

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Bağlantıyı al
Facebook
Twitter
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yorumlar

Yorum Gönder

Hey there, yayın yazarına bir yorum gönder ✍️

Translate

Popüler Yayınlar

Özür Dilerim Komşular

Sevgili blog meydanım, Bu günkü konumuz duyguları açığa çıkartmakla ilgili. Ve ben bunu yaparken komşularımı rahatsız ediyorum. O yüzden önce onlardan özür dileyerek başlamak istiyorum. Özür dilerim komşularım. Bir replik, vardı net hatırlamıyorum. Saat 2'den sonra mantıklı kararlar alınamayacağıydı bahsedilen. Bu bende gecikmeli ve ters işliyor. Bütün önemli anlar gece saat 3'te gerçekleşiyor. Tam o vakitte bi şeyler değişiyor. En çok da düşünce ve yaşama biçimim nasipleniyor bu değişimden... Büyük aydınlanmalar, ardından gelen tuhaf konuşmalar, radikal kararlar ve daha fazlası. 18 Ağustos'un 3'ü, 'How to Disappear Completely' şarkısını gaipten duyarak derin bir kayboluş yaşamamla başladı. Sonrasında, komşulardan özür dilemem gereken kısım geldi. Gitarı elime alıp orjinal ton ile gaipten duyduğum bu şarkıya ve melodisine eşlik ettim. 5 dakika 56 saniye boyunca, hissetmeye korktuğum her şeyi hissettim. Varolanlar dünyasına takılıp kaldığım süreç boyunca, son

Her Şey Akar

. . . . Akan bir görüntü düşünün. Her saniye, devamlılık içerisinde bulunan bir bütünün, manzaranın farklı bir parçasını görüyorsunuz. Bahsettiğim şey, arabanın ya da trenin koltuğunda oturmak ve öylece sabit bir ufuk noktasına gözleri odaklayarak değişen görüntüyü seyretmekten ibaret. Aynı yönde ilerleyen bir aracın üzerinde siz sabitsiniz fakat etraf akıyor. Yaşamın günlük karmaşasında farkına varmadığımız bu akış, biz sabitken nasıl da cezbedici biçimde izlettiriyor kendini. Bu eylem bir yerde çamaşır makinasının dönüşüne hipnotize biçimde kendini kaptırmışlık hissi de veriyor. Bunu ' hareketin büyüsü ' diye nitelendireceğim çünkü birazdan her fragmanı antik bir büyü gibi zihnimde ışıklar yakan Herakleitos'tan herkesin ezbere bildiği o alıntıyı yazacağım. "Her şey akar." Herakleitos bu sözü ile ne ifade etmek istedi kimse bilmiyor. Ne yazık ki herkesin bu cümle ile kastedilen şeyin ne olduğuna dair bir kanısı var. Benim de kendimce bir fikrim vardı.

Moon River

... Holly Golightly gecenin bu kör karanlığında birden aklıma geldi. Yarın 2 sınavım varmış, saat 2 olmuş, şarjım %20 kalmış 2 tabak makarna beni doyurmamış, umurumda değil. Hadi Holly'den bahsedelim. Holly Golightly'i Truman Capote'un Breakfast at Tiffany's kitabındaki o parti kızı olarak tanımlayabiliriz. Ya da Blake Edvars'ın kamerasının karşısındaki Audrey Hepburn olarak da tanımlayabiliriz. Yine de sanki en uygunu, isimsiz kedinin sahibi olarak tanımlamaktır. Holly'e gidip desem ki, "sen, isimsiz kedinin sahibisin", "hayır değilim" der. Kendi adını kullanmayan birinden beklenebilecek bir cevap. Holly işte. Tatlı, sakin, huzur veren o dinlendirici havasının arkasında kim olduğunu bilememek probleminden kaçış... Holly kimdir, nedir ve kedisi ile meselesi nedir, bu soruları bir komuşusundan öğreniyoruz. Kitap ona aşık bir komşunun gözüyle anlatılıyor. Böyle bir aşığın gözinden tanıyınca Holly'e aşık olmamak da elde olmuyor.

Blogger tarafından desteklenmektedir